اپیزود بیست و پنجم : آر اِف

در این اپیزود خاطره‌ی مربوط به  تجربه‌ی برخورد با ” آدم های فیک (Fake) و غیر اصیل ” رو براتون تعریف کردم.

اما منظورم از آدمهای فیک و غیر اصیل چیه؟

اگه یه سرچ کوچیک تو گوگل انجام بدین، نتایج زیادی پیدا می‌کنید که نشونه‌های آدم‌های اصیل رو لیست کردن. در واقع اگه بخوام کوتاه و مختصر بگم، آدمِ اصیل، اونیه که عزت نفس بالایی داره و برای دوست داشته شدن توسط بقیه خودش و به آب و آتیش نمی زنه. حتما دیدین آدمهایی رو که هر کاری می‌کنند تا دیده بشن، تا توجه بقیه رو جلب کنند، از هر راهی ….

اما آدمهای اصیل، ازینکه خودشون باشن احساس راحتی می‌کنن و  دوست داشته‌شدن از طرف دیگران دغدغه‌شون نیست.

آدمهای اصیل، دنبال جلب توجه نیستن و نیازی به توجه دیگران ندارن، اونها پر از خودآگاهی هستن و می‌دونن که هر آدمی با هر شخصیتی که باشی، یه عده خوششون می‌آد و یه عده ممکنه خوششون نیاد، برای همین سعی نمی‌کنند برای همه دوست‌داشتنی باشن و این یعنی اینکه، دروغ نمی‌گن، شو آف ( نمایش دادن) نمی کنن، …

آدمهایی که خالی هستن و تمام ارزش وجودیشون رو مدل ماشین، منطقه‌ای که زندگی می‌کنن، متراژ خونه شون و مارک لباس‌هاشون و تیپ و قیافه شون، تامین می‌کنه، پر از خلاء هستند که با هیچی پر نمی‌شه، در مقابل، آدمهای اصیل این خلاءرو با عزت نفس و خودآگاهی پر می‌کنن.

آدم‌های اصیل ریاکار نیستند، آدم‌های اصیل لاف نمی‌زنند، پُز نمی‌دن، بقیه رو تحقیر نمی‌کنن، برای همه‌ی آدمها جدایِ از جایگاه اجتماعی و تیپ و قیافه و تحصیلات و …. ارزش قائلن، فقط بخاطر اینکه انسان هستن و هر انسانی بدونِ در نظر گرفتن این معیارهای سطحی، براشون باارزش و قابل احترام هستند. خلاصه‌ی کلام اینکه آدم‌های اصیل خودشون را می‌شناسند و اونقدر عزت نفس دارن که اگر کاری هم انجام دادن، پنهانش نمی کنند و دروغ نمی گن.

ماجرای این اپیزود در مورد یکی از این آدم‌های فیک و غیر اصیله که، از شانسِ بدش، دستش رو شد. و اینو یادتون باشه، این آدمها، همیشه دستشون رو می‌شه و خجالت زده می‌شن،  همه می‌فهمند که آدم فیکی هستند.

شما هم اگر تجربه مشابهی دارین، در قسمت نظرات، تجربه تون و برامون بنویسید.